دست اورتگا رو بالا میبرند
همه فریاد میزنند الله اکبر
دختراش هم روی سن هستند لبخند میزنند
دختر بزرگش خوشگله
کنارش مسئول بسیج دانشجویی خواهران ایستاده
کنتراستش کاملا مشهوده
عمرا بدونند الله اکبر یعنی چی
برگزار کنندش بسیج دانشجویی است
همونجایی که واسه کنفرانس دانشجویی برق گفتم خوشا شیراز و وصف بی مثالش
همزمان موسیقی آمریکای جنوبی پخش میشه رسیتاله گیتاره
مسخره است که چطور این ته مونده های کمونیزم رو تحویل میگیرن
اونم بسیج دانشجویی
نتیجش صحنه بعده
دیگه با شرکت های ایرانی کار نمیکنند
کاروخونه داره تعطیل میشه
میگن بانک های ایرانی تحریم هستند
باید یه شرکت توی دبی ثبت کنیم
با هزینه های سالیانه اش واسه کشور نیم وجبی امارات
پیشرفت عربها فقط به خاطر پس رفت ماست
فردا آخره خرداد هشتاد وششه
حقوق کارگرارو نداریم بدیم
سانتریفیوژ و انرژی هسته ای رو که نمیتونند باهاش شکم خودشون و زن بچشون رو سیر کنند
تازه این همه دارند توی بوق و کرنا میکنند انرژی هسته ای آخرش میشه برق
گور پدر پدر سگشون
هیچ کس نیست بگه برق تولید کنید بعد 30% این برق به خاطر مستهلک بودن تجهیزات انتقال نیرو توی شبکه به تلفات تبدیل بشه یعنی که چی
اصلا کجای دنیا به خاطر تولید برق مردم رو به جنگ میکشونند.
اگه بیان 10% تلفات انتقال رو کاهش بدن انگار که سه تا نیروگاه هسته ای ساختن
گوز
من که میرم نیوزلند
یه جایی که آرامش باشه
جایی که تلویزیون رو روشن کنم قیافه نحس کسایی مثل محمود رو نبینم.

من هیچ وقت از فلسفه و عرفان و اینا چیزی نفهمیدم
اصلا همش پیش خودم میگم که چی بشه
پولدار بشیم که چی بشه،که راحت باشیم که چی بشه که کیف کنیم که چی بشه
که به خدا برسیم که چی بشه که بریم تو بهشت که چی بشه
اصلا این که چی میشه آخر همه اینها واسم سئواله
البته نه اینکه اگه جوابشو نفهمم شب خوابم نمیبره
هیچ اتفاقی هم نمی افته اصلا بفهمم که چی بشه
پس هیچ چیز مهم نیست
اصلا مهم یا غیر مهم یه تعریفه که ما خودمون درست کردیم
اصلا آقا به من چه
از صبح تا حالا اینجا نشستیم داریم چاه میکنیم بهر کسی اول خودش دوم هم خودش
این افغانی ها هم خیلی باحالن
سطلو که میخواد بده پائین میگه "با خبر"جالبه
البته همون سطلو هم وقتی ما میگیم "دول" واسه اونا با مزه اس
من که به کار کردن اونا نگاه میکنم خسته میشم
اونا هم میگن چیه از صبح نشستی پشت کامپیوتر بازی میکنی
خواستم واسشون توضیح بدم این بازی نیست شبیه ساز فعالیت های آنزیمی در بیو راکتورهای با سنسورهای بیوتک است اما گفتم
حالا که چی نه اونا کار منو بلدن و نه من کار اونا هیچ کدوم هم نمیتونیم کار همدیگه رو انجام بدیم
من که عمرا با این شکم گنده بتونم سالی یه دونه چاه هم بکنم
احتمالا اون ته خفه میشم
حالا حداقلش اونه که اگه اونا بخوان با این سیمولاتور کار کنن اگه نتونن حداقل زنده میممونن.

صبح هول هولکی از تخت میام بیرون دیر شده
تازه باید یه ربعی توی توالت با چشمای خواب آلود بشینم و به کارایی که امروز دارم فکر کنم
به صبحونه که نمیرسم فقط یه لیوان شیر کاکائو رو به سلامتی هر چی آدم شکم گنده است( مثل خودم) میرم بالا
ماشین پائین منتظره باز این اسانسور طبقه ما خرابه باید با اون یکی برم پائین
مامان بچه ها هم باهامه
میریسیم حجره
همه اومدن جلسه شروع شده
جلسه که چه عرض کردم دور هم میشینیم ببینیم چطور میتونیم توی پیشرفت مملکت شرکت کنیم با فرار از قانون و خر تو خری اوضاع
ساعت یازده و نیمه من موندمو و حوضم که جلوم روشنه و عیال بهش میگه لپتاپ
چینی ها میخوان کلاه سرمون بزارن میگن کشتی حرکت کرده
اما خیلی تو آش ماست پیداس که میخوان پولو جلوتر بگیرن غافل از اینکه ما خودمون سر همه کلاه میزاریم 70 میلیون آدم که هر کدوم حداقل روزی 5 بار واسه اون یکی زرنگ بازی در می آریم
سایت شرکت کشتی رانی رو واسش میفرستم که نشون میده کشتی حرکت نکرده به هته پته میافته
بعدش ایمیل های استاد میرسه
20 روزه دیگه امتحانه
دچار فیزوشرنی میشم یعنی یه ناراحتی عصبی
من آخرش نفهمیدم این فیزوشرنی یا شیرینی یعنی چی
همون نوستالوژی رو هم کلی زمان برد یاد گرفتم به یمن دوست دخترای قلمبه حرف زنمون
القصه باز جلسه
جلسه
جلسه
حرف
حرف
حرف
میام خونه
تازه ساعت 6 ناهار میخورم
اینقدر میخورم که اور دوز میکنم
جلوی تلویزیون خوابم میبره
از کابوس امتحان از خواب میپرم
میرم تو سایت دانشگاه
این استادای ما هم که انگار زن و بچه و کار و زندگی ندارند
همش مقاله
تحقیق
خونه ورک
میدن
سایت و میبندم و طبق معمول میگم از فردا شروع میکنم
میرم اینور و اونور وبگردی
بعدش هم میگم چه طوری 20 ساله دیگه بفهمم همچین روزی چطوری دچار روزمره گی بودم
وبلاگمو باز میکنم و مینویسم و میگم اینجوری.

قالب جدیدو هم کردم تن این وبلاگو گاس ارادمون قوی بشه هر از گاهی اینجو یه چیزی بنویسیم.